Samenvatting:
In het multiculturele Amsterdam, heb je twee compleet tegenovergestelde buurten; Oud-Zuid en de Bijlmer in Zuid-Oost, die helemaal niet ver van elkaar verwijderd zijn. De verschillen tussen de mensen die daar wonen en de aanwezige culturen, liggen echter wel heel ver van elkaar vandaan.
Zo ontdekt de joodse hoofdrolspeler David, dat er heel wat te zoeken en te vinden valt op het gebied van vrouwen in een ander deel van de stad. Deze maar twintigjarige David Samuels woont in de chique buurt van Amsterdam Oud-Zuid, samen met zijn ouders. Als jood wordt hij vaak voor Marokkaan aangezien, wat op den duur voor culturele misverstanden zorgt. Tussen alle ‘nette’ gesprekken en diners door maakt hij af en toe tijd vrij voor zijn blanke vriendin Naomi, die zeven jaar lang met hem het perfecte stel was. Totdat David zich steeds meer aangetrokken begint te voelen tot grotere, donkere vrouwen. Zijn zogenaamde ‘love’ voor dit specifiek soort vrouwen leidt in de Bijlmer zowat tot een obsessie.
Ongemakkelijke momenten bij het uitnodigen van David’s eerste negerin vriendin, Rowanda, shockeren David’s ouders en het zorgt voor heel wat problemen thuis. Zijn vrienden daarentegen reageren wat meer verbaasd op hoe David het geflikt heeft om zo’n grote ghetto vrouw met hem mee te krijgen. Langzaamaan raakt David meer op afstand van familie, vrienden, en heeft hij nog steeds geen duidelijk idee van wat en waar hij wil studeren. Tegelijkertijd worden de ‘culturele grenzen’ aan beide kanten van de families verlegt door contact van de hogere klasse, met een lagere.
Recensie:
Over het algemeen brengt deze film heel mooi de stereotypen van twee contrasterende culturen in beeld. Of dat beeld soms wat overdreven is, of de Bijlmer echt zo wild is dat de ex telkens wordt vermoord, kun je natuurlijk wel betwijfelen. Rollen zoals de hysterische moeder van David, die alles van tevoren perfect en geordend wil hebben, helpen het 'komisch niveau' wel omhoog. Ik denk dat veel van de humor wat moeilijker te volgen zou zijn als er zelf weinig ervaring mee is. Dat wil zeggen, dat bijvoorbeeld het taalgebruik niet altijd even grappig is, omdat de context niet wordt begrepen. Ook zou je kunnen vinden dat er simpelweg te veel bloederige en/of naaktscenes aan bod komen. Ik vind zelf dat er een beetje te veel nadruk wordt gelegd op de vrouw als sex object, hoewel men het als de Surinaamse/Antiliaanse ‘cultuur’ zou kunnen beschouwen, komt het toch duidelijk als stereotype naar voren.
Om toch weer wat kritisch te beoordelen... Als je bijvoorbeeld de verfilming van ‘Alleen maar nette mensen’ met het boek vergelijkt, mist de film iets wat het één, kloppend geheel maakt. Dat is een logisch, kloppend verhaal of ‘storyline’. Daarnaast komt ook te staan dat er niet echt een verwachte moraal of les uit naar voren komt. En het acteren is naar mijn mening ook niet altijd even goed. Maar volgens mij is deze film daar ook niet voor bedoeld, juist om twee extremen tegenover elkaar te zetten. Uiteindelijk draait de hele film dus in feite om de interactie binnen de multiculturele samenleving. Het is een humoristische film, gevuld met avontuur en nieuwe ontdekkingen voor een jood die de cultuur van de Bijlmer binnen stapt.
A film review by John Ashworth, thanks for reading!