'The EYP Experience' (NL)
Eind oktober 2013 liep mevrouw Vermeiden de klaslokalen van het Schip rond, op zoek naar ijverige kandidaten voor het zogenaamde ‘EYP’. Het jaar daarvoor had het Cygnus ook al een team uit de toenmalige 5e, die zich liet meeslepen met het hele idee van Europees Jeugd Parlement, maar kwam helaas niet verder dan de regionale ronde. Dit keer was Anna er zeker van dat zij het Cygnus zou leiden naar de overwinning!
En nee, dat gebeurde niet zomaar... Niet meer dan drie leerlingen kwamen bij de eerste vergaderingen opdagen, maar al snel vulde de acht mogelijke plekken zich; Steinar, Tess, Malte, Piet, John, Bart, Jelle en de enige 6e klasser, Senne. Naast mevrouw Vermeiden die dit vorig jaar ook had georganiseerd, was ik de enige met ervaring op dit gebied door mijn deelname aan ‘MUNDO’ het afgelopen jaar. Met voorbereidingen onderweg, een workshop tot half zes op school en veel EYP verzuim, was de regionale ronde al binnen handbereik. Met dank aan mevrouw Verhagen Joling mochten we zelfs een dagje bij het hoofdkantoor van Ernst & Young aan de Zuidas vergaderen, debatteren en natuurlijk naar de bovenste verdieping voor een spectaculair uitzicht van Amsterdam.
En nee, dat gebeurde niet zomaar... Niet meer dan drie leerlingen kwamen bij de eerste vergaderingen opdagen, maar al snel vulde de acht mogelijke plekken zich; Steinar, Tess, Malte, Piet, John, Bart, Jelle en de enige 6e klasser, Senne. Naast mevrouw Vermeiden die dit vorig jaar ook had georganiseerd, was ik de enige met ervaring op dit gebied door mijn deelname aan ‘MUNDO’ het afgelopen jaar. Met voorbereidingen onderweg, een workshop tot half zes op school en veel EYP verzuim, was de regionale ronde al binnen handbereik. Met dank aan mevrouw Verhagen Joling mochten we zelfs een dagje bij het hoofdkantoor van Ernst & Young aan de Zuidas vergaderen, debatteren en natuurlijk naar de bovenste verdieping voor een spectaculair uitzicht van Amsterdam.
Eerst moesten we die dodelijke regionale ronde zien door te komen; iedereen in pak op een koude zaterdagochtend, de hele dag Engels praten, en als je ook maar dacht aan je mobiel werd je gediskwalificeerd. De spanning was hoog; iedere school werd als comité een onderwerp toegewezen, en iedereen wilde tegelijkertijd een goede indruk achterlaten bij de juryleden. Een à twee scholen werden op eerste instantie uit elke ronde geselecteerd om door te gaan naar de 4-daagse nationale ronde, waarna je door zou kunnen gaan naar de extreem grote, 10-daagse internationale ronde (IS) in het buitenland! Het doel van die dag was om al die uren voorbereiding op een hoog, Engels, elitair en Europees niveau toe te passen, om dan ook door te mogen. Gelukkig weten ze daar wel hoe zo’n lange dag debatteren leuk te maken. Allerlei ‘ice breakers’, liedjes, dansjes en ‘energizers’ die we met z’n allen op sokken in de gymzaal heel awkard meededen. Tijdens het open debat werd onze resolutie over dopinggebruik hevig gedebatteerd, uiteindelijk doorgevoerd en zo werd ik, al schrijvende, naar voren gevraagd voor een opsommende speech. Aan het eind van een dag vol humor, post-its en lekker eten, kregen we dan eindelijk te horen wie er door waren...
Het Cygnus had het net niet gehaald, maar de hoop was nog niet verloren. Er waren namelijk, 3 zogenaamde ‘wildcards’ nog te verdelen, naast de oorspronkelijke selectie van 9 scholen. Op 5 januari 2014, kregen we eindelijk het geweldige nieuws binnen dat we inderdaad, samen met het Vossius en het CLZ, één van de overige plekken hadden veroverd! Nu konden we ons verheugen op een heel weekend lang EYP in Delft. Wie had dat ooit gedacht?!? Deze ronde was heel anders; individueel zou je worden beoordeeld voor de IS, dus je moest er zelfstandig voor zorgen dat je de deadlines wel/niet haalde. Stress, stress en nog meer stress... de Nationals, daar moest het Cygnus voor het eerst in de geschiedenis bij zijn!
De vrijdag van het weekend was inderdaad een vrije dag van school, en meteen ook de leukste dag van de Nationals; teambuilding, jouw nieuwe comité beter leren kennen, Valentijnsdag vieren met 100 man en het zogeheten ‘Eurovillage’. Dit laatste hield in dat elke school een Europees land moest representeren, netzoals bij onze Aristeia, en dan in ons geval Turks eten voor het diner klaarmaken. We hadden waarschijnlijk hier meer aan gewerkt dan aan de resoluties zelf, zo konden we een dagje A’dam West - Turkse sfeer proeven als groep, zeker niet missen. Van Baklava, Hummus en turkse pizzas met döner tot hoedjes, outfits en Turkse muziek; onze bazaar was één en al Turks fruit & feest!
De vrijdag van het weekend was inderdaad een vrije dag van school, en meteen ook de leukste dag van de Nationals; teambuilding, jouw nieuwe comité beter leren kennen, Valentijnsdag vieren met 100 man en het zogeheten ‘Eurovillage’. Dit laatste hield in dat elke school een Europees land moest representeren, netzoals bij onze Aristeia, en dan in ons geval Turks eten voor het diner klaarmaken. We hadden waarschijnlijk hier meer aan gewerkt dan aan de resoluties zelf, zo konden we een dagje A’dam West - Turkse sfeer proeven als groep, zeker niet missen. Van Baklava, Hummus en turkse pizzas met döner tot hoedjes, outfits en Turkse muziek; onze bazaar was één en al Turks fruit & feest!
We zaten in het centrum van Delft, ikzelf opgekropt met 23 andere jongens in een kamer met maar één douche. Elke dag werkte je hard met het team aan jouw eigen resolutie, en elk moment had je de kans jouw Engelse retorica en intellect te laten zien. Met zo’n gemiddelde 3 uur slaap per nacht zonder koffie (en ik 1x zonder ontbijt) moesten we onszelf steeds weer motiveren er zin in te hebben. Natuurlijk organiseerden ze ook een hipsterparty en leuke avondjes uit in Delft, maar van vrije tijd kon je niet spreken. Maandag kwam het er allemaal op aan in de ‘General Assembly’, het formele debat in het stadhuis van Delft. Argumenten, post-its en comité placards vlogen heen en weer door de lucht; dit was je laatste kans om jezelf te bewijzen. 7 zouden er worden gekozen voor de International Session in Riga (maart), en 7 voor die in Kiev (november). Aan het einde van de conferentie bleek dat ons team de eerste EYP alumni ooit zijn van het Cygnus! Met allerlei nieuwe vrienden, herinneringen en gemixte gevoelens gingen we naar huis, hopend op die mooie kans om naar het buitenland te gaan.
Dinsdag verspreidden de geruchten zich, en werd er bekendgemaakt dat twee van mijn comité collegas naar Riga gingen, maar niemand van Cygnus. Precies toen ik dat las, kwam er een notificatie bovenaan mijn mobiel binnen “EYP NL International Represe...” en ik begon meteen te springen, de longen het lijf uit te schreeuwen, zo blij was ik. En inderdaad, tot mijn grote vreugde was het een uitnodiging om Nederland te representeren in Kiev. Malte stond op de 1e plek van de ‘reserves’, en aan hem ondertussen al gevraagd of hij iemand wilde vervangen in Riga! Niet één, maar twee van het Cygnus door dus! Laten we hopen dat we als school nog geplaatst worden voor een ‘forum’ en dat dit stuk de bovenbouw Cygnianen inspireert de komende jaren onze plek te behouden bij EYP the Netherlands!
John Ashworth
John Ashworth