Ik zit nu in de ‘bieb’, een moderne afkorting voor βιβλίον θήκη.
Ik zit nu in de Bijbel - een boekenkast met 66 boeken -
van mijn gedachten, inspiratiebron van het allemaal, te zoeken.
Waar ik me beter zou moeten kunnen concentreren,
waar ik de wereld probeer volledig te negeren.
Tegenover mij, een kast vol boeken en letters.
Allemaal schrijvers denkend het te hebben gevonden,
Een kunst competitie, het eindigt altijd met de vernietiging van ketters.
Theken vol met bruikbaar hout, aan een afdruk vastgebonden.
De kaften met de contrasterende kleuren vallen op,
geel en zwart. Bij jeugd beter bekend als ‘black and yellow’ op z’n kop.
Mijn aandacht gaat naar de titels waar ik het hopelijk kan vinden;
Als het maar bijdraagt aan iemands leven,
willen mensen er best iets voor geven.,
Het Harvard Business Review, November 2013 lag nog
open op die opvallende kleurencombinatie, pagina 66.
Mijn brein kan het kleurencontrast niet meer aan,
maar mijn arm wel...
Polsbandjes die mij vaag herinneren van hetgene wat ik ben in rubber,
‘not a fan.’ en ‘*bliep’. Een ontkenning en een censor.
Maar ik kan nog steeds niet concentreren in de bieb.
Een Noord Afrikaanse broer en zus,
allebei een jaar of 10+,
stormen binnen met elk een 50 cent muntstuk.
“Klaar voor de start, graf!”
Recht op de grote koffieautomaat af.
‘BUITEN GEBRUIK WATER LEKKAGE’ chocolademachine is stuk?
Het display te hoog, zowel in taal als in lengte bovenop een kruk.
Poging op poging hopend op een lekkere hap,
chocolademelk, elke keer klonk het muntje weer.
“De automaat is volgens mij kapot.” zei ik, de nu plotselinge meneer.
Het (verzoek) werd gehoord maar niet beantwoord.
En wij maar denken dat dat niet is hoe het hoort.
“Ik wil nu antwoord!” – iedereen, altijd
De twee kijken rond in de voor hen bekende plek,
naar het grote, grijze, zogenaamd niet-racistische magazine rek.
“Zwarte Piet of niet?” is wat het jongetje voorlas. “Kijk, daar is er nog een.” zei het zusje.
De ‘Zwarte Pietendiscussie’ plant zich overal op de voorkant voor; in elke krant uit het niets iets Piets. Fiets door! Niemand is blij. Oh jawel hoor: “Zwarte Piet hoort erbij!” en de jongen neemt het artikel in zijn zij.
Evenals de kleur van een bij...
is het wat ze zich niet realiseren,
de ironie van een Mocro tegenover een Moor.
Hoe ons oor altijd volgens de media wil bekritiseren,
hetzelfde volk, toch verandert de vertaling van de tolk.
We houden onze Marokkanen en Turkse bisschop!
Hopend dat Oranje het Spanje er voor goed inkopt.
Nederland landt neer op een nederlaag!
Nationalisme wordt het land in gezaaid,
en alle allochtonen op hun tijd het gras uitgemaaid!
Want de krant zegt dat Marokko er bij hoort ten behoud van cultuur,
Maar onze mening blijft bij een bevooroordeelde dictatuur.
Een oudere, Hollandse man komt binnen met zijn 4-jarige dochter.
Hij op de telefoon, zij in het roze: “De storm heeft zijn top bereikt, in Amsterdam twee dood”
Waar dan ook maar; gevaar, gevaar! En vooral in Alkmaar...
De oppermacht natuur is nog lang niet klaar bij code rood,
Sinds 1990 was Windkracht 12 pas het eerste gebaar.
De gekende onderbouw Frans lerares komt als geroepen voor een ander kind,
Was er niet ooit een liefdevolle, goede Sint?
Zij is ook op zoek naar wat het is, liefde voor de vijand en vergifenis.
Het recept werd na afloop, maar 3 minuten in de hersenen doorweekt,
en zo het dragingsvermogen in mijn hart, voor altijd gekweekt.
Mijn bibliotheek leek, niet meer op wat ik bekeek.
Mijn wiskunde ex en het toppunt kunnen nooit worden gevonden.
Schurken die Mega Mindy achter de schermen had verslonden.
Chaotische stiltes die niet bestonden, ontstonden.
Het is wat het is, kattepis... als ik me niet vergis.
After 8th hour Dutch class I went straight through the storm to the closest library: OBA Watergraafsmeer.
16:30 - 15:48 and then finally published around 23:00 - 28 Oktober, 2013